Беларускi Скарбашукальнiцкi Партал. Белорусский Кладоискательский Портал.

супер

Выдатна, дзякую !

Вельмі цікавы аповед! Эх! Хутка ўжо і я ў падарожжа паеду....

Дзякуй, чакаем новых прыгод.

Буонджорно, шаноўныя!
Стары стаў, лянівы, цяжкі на пад'ём, закінуў вандроўкі і тэму. Прабачце валацугу, будзем спраўляцца!

Вось такі пераход ад штодзённай мітусьні у свет вандровак і прыгод.

Весачка Радута, што на Пастаўшчыне сустракала мяне пранізлівай цішыней і імглівым дожджыкам.

А вось і мэта маёй вандроўкі.
Гэта брама на мейсцы былой каплічкі узведзеная мясцовымі мастакамі год дзесяць таму назад.
Крыху прыйшла у заняпад, але штосьці ёсць у гэтай занядбайнасці.
[url=http://j-p-%20g.net/if/2016/07/23/0775042001469258360.jpg.html][/url]
Вось толькі Езус атрымаўся з нейкімі усходнімі рысамі твару.
Але хто яго ведае які ён быў з твару?
Рухаемся далей.
Весачка дзічэе, хоць і жылі тут відаць заможна.

Ніпатрэбныя сядзібы гінуць тысячамі, аж душа баліць.
Ну што вы знайшлі у тым горадзе, мітусьня, гвалт. А грошы, а усе грошы не заробіш, ды і з сабой не панясеш.
А нідай бог знікне якая небудзь з выгод, ну напрыклад вада, або батарэі астынуць у вашых муравейніках.
Ты вы, як тыя каларады у банцы з керасінам, лапкі уверх, дрыгнулі пару разоў і ўсе.
Вяртайціся пакуль ёсць куды, бо будзе позна. Проста усё знікне, што засталося, парасце хмызой!
А як прыемна выгадаваць штосці сваімі рукамі і гэтым прынесці радасць блізкім, або абмяняць на неабходную рэч!
Эх прабачце, ізноў мяне некуды панесла.

Яблыні у гэтым годзе ломяцца пад цяжарам пладоў. Нажаль большасць з іх згніе і не прынясе нікаму асалоды.

Дзіўна і гумно яшчэ не разцягалі на дровы. Эх, колькі дзевак тут згубіла нявіннасць.
Едзем далей.

Метраў за пяцьсот ад вескі ў полі крыж. Па кім, з якой нагоды узведзены гэтага я не даведаўся.
Мабыць, мясцовыя краяведы падказаліб, будзьце ласкавы, дужа цікава!

Стаўлены відаць за Польскім часам і дзіўна не разламалі пры саветах.
А далей была вёска буслоў, Саранчаны.


Мясцовы курганны магільнік.
Цэлы паважаныя барадзьбіты з чорнымі, нават шыльду,
якая прынамсі хутка стане гістарычнай каштоўнасцю не збілі.

Цікава, магло гэтае пахаванне быць адзінкавым, альбо астатнія зруйнавалі за калгаснымі часамі.
Вышэй кургана быў брыгадны двор, гумно, цялятнік, цяпер агароды вяскоўцаў.

Возера Саранчанскае, прыгажосці неверагоднай, каб не любіцелі прароды з сваімі пляшкамі ды торбамі.
На гэтым прыпынюся даражэнькія, бо і так напэўна стаміў вас.
У вечары пастараюся закончыць аповяд.
З павагай, Аляксандр.

Давай ещё дружище Шевели ленивых и забывших кто такой настоящий бродяга

DALWITZ писал(а):Давай ещё дружище Шевели ленивых и забывших кто такой настоящий бродяга

Дзякуй дружа за падтрымку!
Як и абяцаў прадоўжу з вашага дазвалення.

Год трыццаць назад была весачка з сваім тварам і душой.
Было такое уражанне што перамясціўся у мінулае год на сто назад.
Невялічкія драўляныя хаткі з трысняговымі стрэхамі туліліся да вузенькай
заўсёды дачыста вымеценай брукаванай дарожкі. Пах бэзу. Ветлівыя і прыязныя вяскоўцы.
Ды пару дзівакоў якія прыперліся аж з самаго Менску і швэндаліся па акрузе з эцюднікамі.
А цяпер што, цьфу! Адна агіда.
Такое уражанне што трапіў у нейкае садовае таварыства пад Віцебскам, або Смаленскам..
Брук засыпылі пясочкам, на калодзежы замок, усюды двухмятровыя агароджы.
Дроту калючага не хапае і вышак па вуглах з кулямётамі.
Адным словам, здымаць ахвота знікла. Захацелася хутчэй з'ехаць з гэтых "Дроздов 4".
Шкада Вас Вайшкуны і вечная вам памяць!

Возера Балдук. Напэўна найпрыгажэйшае возера ў Беларусі.
А потым быў лес.

Грыбочкі, ягадкі.

Вымак праўда да ніткі, але гэта дробязь.

Час ляціць, пара рухацца далей.
Па дарозе, здаецца у Роўным полі.

Слоў нама, адны думкі.
На шыю табе гэтую шыльду ды падправіць канчатак і выпусціць на вуліцу у базарны дзень.

Жыта, сапраўднае жыта. Рэдка сустрэніш яго у палях. Цяпер хлеб з жыта гэта рэдкасць.
А каб хатняга ды на аіравых лістах! Эх! Аж завурчала ў жываце.

Хутка і верасень, рабінавы рай.

Вечарэе а цыкорый у квецені.
На вечар заехаў у Свіркі.

Хоць там і вынесена усё да апошняга баратоса, але нешта мяне туды цягне.
Відаць мяне маё чакае, патрэбен толькі час.

З гэтай надзеяй пакуль у развітваюся.
Заўжды ваш валацуга Аляксандр.

Спасибо

Продолжайте

АлександрШим писал(а):Хутка і верасень, рабінавы рай.

Цудоўна !!!
Віктар Шалкевіч...."Верасень"....
Верасень ...слотная пара,
Дождж ідзе без перастанку...
Песня грустная ,но....