Забытое солдатское кладбище.
Модераторы: Amigo_BY, Грiгорiй, balu, cmasby, dinoeL, Пётр, palexa
-
Михей яковлев
- Сообщения: 11
- Зарегистрирован: 05 сен 2018, 19:48
Re: Забытое солдатское кладбище.
Какая жуткая и бессмысленная война...царская россия несла голод и бардак.кайзер нес порядок и технологии.по итогу поимели еще больший бардак...
Re: Забытое солдатское кладбище.
[quote="leani"]Приветствую всех, кому эта тема интересна. Поисковый батальон "застрял" возле Постав. Там обнаружено большое количество незахороненных бойцов периода ПМВ.
Там более ста солдат было захоронено за старой коалицией в братской могиле,уже никак не обозначеной.Знали местные старожилы и все кто в теме.А не захороненных в лесу и распаханных на полях-тысячи.
Там более ста солдат было захоронено за старой коалицией в братской могиле,уже никак не обозначеной.Знали местные старожилы и все кто в теме.А не захороненных в лесу и распаханных на полях-тысячи.
Memento mori
-
Михей яковлев
- Сообщения: 11
- Зарегистрирован: 05 сен 2018, 19:48
Re: Забытое солдатское кладбище.
А почему не ведутся работы по выявлению и перезахоронению??ЖМУР писал(а):leani писал(а):Приветствую всех, кому эта тема интересна. Поисковый батальон "застрял" возле Постав. Там обнаружено большое количество незахороненных бойцов периода ПМВ.
Там более ста солдат было захоронено за старой коалицией в братской могиле,уже никак не обозначеной.Знали местные старожилы и все кто в теме.А не захороненных в лесу и распаханных на полях-тысячи.
Re: Забытое солдатское кладбище.
В воскресенье следуюшее в Поставах торжественное перезахоронение бойцов ПМВ,выставка и реконструкция.
Re: Забытое солдатское кладбище.
Приветствую всех.
Тема старая, но незаконченная. Эпопея с поиском солдатского кладбища продолжается. Всё складывается очень неудачно. Спецбатальон приезжает в район уже в понедельник, а я застрял в больнице. В начале августа у меня случился инфаркт. Перед операцией ещё стало известно, что внезапно умер мой родной брат. Мне сделали две операции на сердце. Сейчас уже самое плохое позади. Нахожусь на реабилитации в Аксаковщине. Попросил направить солдат сначала в Жуховичи, где у них также есть работа, но боюсь, что до их приезда на мой объект меня врачи не отпустят. До этого мы с друзьями определили куда предположительно нужно сдвинуть район поиска.
По предварительной информации приедут только трое солдат. Учитывая площадь поиска, на положительный результат надежды мало.
Поэтому недавно разместил в Одноклассниках такой текст:
Тема старая, но незаконченная. Эпопея с поиском солдатского кладбища продолжается. Всё складывается очень неудачно. Спецбатальон приезжает в район уже в понедельник, а я застрял в больнице. В начале августа у меня случился инфаркт. Перед операцией ещё стало известно, что внезапно умер мой родной брат. Мне сделали две операции на сердце. Сейчас уже самое плохое позади. Нахожусь на реабилитации в Аксаковщине. Попросил направить солдат сначала в Жуховичи, где у них также есть работа, но боюсь, что до их приезда на мой объект меня врачи не отпустят. До этого мы с друзьями определили куда предположительно нужно сдвинуть район поиска.
По предварительной информации приедут только трое солдат. Учитывая площадь поиска, на положительный результат надежды мало.
Поэтому недавно разместил в Одноклассниках такой текст:
Re: Забытое солдатское кладбище.
Шукаю валанцёраў. Тэрмінова.
Вітаю ўсіх.
Вось ужо пяты год як я займаюся пытаннем аднаўлення воінскага пахавання часоў Першай сусветнай вайны размешчанага ў Налібоцкай пушчы. Зараз ужо мала хто з сучаснікаў ведае пра тыя трагічныя падзеі якія разгарнуліся ў тым ліку і на нашай Карэліцкай зямлі сто гадоў таму. Маленькая беларуская рака Сэрвач стала для германскіх захопнікаў тым бастыёнам, якім з'явіўся для іх Сталінград у гады Вялікай Айчыннай вайны. Два гады салдаты і афіцэры Рускага Імператарскага войска на яе берагах трымалі абарону і не дапусцілі прасоўвання захопнікаў у глыб Расіі.
У адной з тылавых пазіцый у Налібоцкай пушчы знаходзіўся лазарэт Сібірскага палка. Ён месціўся ў зямлянцы недалёка ад вёскі Рудзьма. І зараз пра яго напамінае вялізны катлаван. Сюды звозілі параненых у баях салдатаў. Некаторыя з іх паміралі. Для іх пахаванняў метрах у 300-х ад лазарэта на ўзлеску зрабілі могілкі. Так здарылася, што гэтыя могілкі не трапілі ў спіс воінскіх пахаванняў. У польскі перыяд за імі даглядаў афіцэр войска Балаховіча. Пасля Вялікай Айчыннай вайны салдацкія магілы прыйшлі ў запусценне. У 1950-я гады Наваградскі лясгас знішчыў апошнія азнакі могілкаў, уладкаваўшы на яго месцы пляцоўку для перавальвання лесу. За апошнія дзесяцігоддзі там усё зарасло і ўжо немагчыма абсалютна дакладна паказаць на яго месца. У наш час засталіся толькі трое старых, якія памятаюць прыкладнае месца гэтых могілкаў. Пасля двухгадовага ліставання з дзяржаўнымі ўстановамі пра патрэбу аднаўлення і ўпарадкаванасці гэтага воінскага пахавання пазалетась туды прыязджала адмысловае падраздзяленне Міністэрства Абароны. Прапрацаваўшы ў агульнай складанасці не больш за чатыры гадзіны, яны з'ехалі безвынікова. Пры гэтым яшчэ прымудрыліся значна адхіліцца ад меркаванага месца пошуку.
Ізноў працягнуліся мае даследаванні і ліставанне з дзяржустановамі. Мне атрымалася іх пераканаць пра патрэбу аднавіць пошукі. Яны прыязджаюць у наш раён ужо 9-га верасня ў панядзелак.
Але тут ізноў здарылася неспадзяванае. У пачатку жніўня я перажыў інфаркт міякарда і зараз пасля дзвюх перанесеных аперацый на сэрцы знаходжуся ў шпіталі ў Аксакаўшчыне. Па тэрмінах рэабілітацыі я ўжо ніяк не ўпісваюся ў іх працоўны графік. Адзінае, што мне атрымалася дамовіцца, каб яны пачалі свае працы ў Жухавічах, дзе таксама выявілі непахаваных салдатаў. Улічваючы сведчанні трэцяй сведкі, ёсць падставы пашырыць раён пошуку на метраў 10-20 далей ад дарогі. Але я баюся, што паўторыцца сцэнар 2017 года. Тым больш, што па папярэдняй інфармацыі прыедзе не восем салдатаў, як у мінулы раз, а ўсяго толькі трое.
Я вельмі доўга думаў, што можна зрабіць у гэтай сітуацыі? А што калі дапамагчы салдатам? Я не заклікаю да несанкцыянаваных раскопак, гэта НЕЗАКОННА! Усё можна зрабіць у рамках афіцыйнага мерапрыемства. Проста прыехаць у дзень раскопак і дапамагчы салдатам. Было б вельмі выдатна, калі б знайшлося хоць бы дзясятак неабыякавых і фізічна моцных добраахвотнікаў, жадаючых вярнуць з бяспамяцтва подзвігі абаронцаў нашай Радзімы.
З-за асаблівасцяў савецкага перыяду пра подзвігі гэтых салдатаў забыліся. Іх выжыўшыя баявыя таварышы таксама не дачакаліся ад роднай дзяржавы ні пенсій, ні юбілейных медалёў, ні пашаны. А многія магілы загінулых, як у гэтым выпадку, зраўнялі з зямлёй.
Чым больш знойдзецца добраахвотнікаў, тым большая імавернасць знайсці гэтыя могілкі. Далей можна проста пакінуць працу спецыялістам. Не абавязкова будзе варушыць усе салдацкія косткі. Дастаткова будзе пераканацца, што гэта пахаванне перыяду 1-й Сусветнай вайны, вызначыць прыкладныя межы могілкаў, усталяваць памятны знак і ўнесці гэты аб'ект у спіс воінскіх пахаванняў.
Калі нехта пажадае паўдзельнічаць у гэтай ганаровай справе -- паведаміце мне, калі ласка, у асабовік. На вялікі жаль з-за хваробы я сам не змагу паўдзельнічаць у гэтым, але я паспрабую зрабіць усё, што ў маіх сілах, каб у нас усё атрымалася. Гэта будзе хоць і запозненым, але выкананым абавязкам перад тымі, каму мы абавязаны жыццём.
І яшчэ: калі нехта тут жадае адкрыць спрэчку на тэму "а зачем тебе это нужно?", просьба -- адкрыйце сабе асабістую тэму і там абмяркоўвайце. А цяпер проста дайце зарубцавацца майму хвораму сэрцу.
Вітаю ўсіх.
Вось ужо пяты год як я займаюся пытаннем аднаўлення воінскага пахавання часоў Першай сусветнай вайны размешчанага ў Налібоцкай пушчы. Зараз ужо мала хто з сучаснікаў ведае пра тыя трагічныя падзеі якія разгарнуліся ў тым ліку і на нашай Карэліцкай зямлі сто гадоў таму. Маленькая беларуская рака Сэрвач стала для германскіх захопнікаў тым бастыёнам, якім з'явіўся для іх Сталінград у гады Вялікай Айчыннай вайны. Два гады салдаты і афіцэры Рускага Імператарскага войска на яе берагах трымалі абарону і не дапусцілі прасоўвання захопнікаў у глыб Расіі.
У адной з тылавых пазіцый у Налібоцкай пушчы знаходзіўся лазарэт Сібірскага палка. Ён месціўся ў зямлянцы недалёка ад вёскі Рудзьма. І зараз пра яго напамінае вялізны катлаван. Сюды звозілі параненых у баях салдатаў. Некаторыя з іх паміралі. Для іх пахаванняў метрах у 300-х ад лазарэта на ўзлеску зрабілі могілкі. Так здарылася, што гэтыя могілкі не трапілі ў спіс воінскіх пахаванняў. У польскі перыяд за імі даглядаў афіцэр войска Балаховіча. Пасля Вялікай Айчыннай вайны салдацкія магілы прыйшлі ў запусценне. У 1950-я гады Наваградскі лясгас знішчыў апошнія азнакі могілкаў, уладкаваўшы на яго месцы пляцоўку для перавальвання лесу. За апошнія дзесяцігоддзі там усё зарасло і ўжо немагчыма абсалютна дакладна паказаць на яго месца. У наш час засталіся толькі трое старых, якія памятаюць прыкладнае месца гэтых могілкаў. Пасля двухгадовага ліставання з дзяржаўнымі ўстановамі пра патрэбу аднаўлення і ўпарадкаванасці гэтага воінскага пахавання пазалетась туды прыязджала адмысловае падраздзяленне Міністэрства Абароны. Прапрацаваўшы ў агульнай складанасці не больш за чатыры гадзіны, яны з'ехалі безвынікова. Пры гэтым яшчэ прымудрыліся значна адхіліцца ад меркаванага месца пошуку.
Ізноў працягнуліся мае даследаванні і ліставанне з дзяржустановамі. Мне атрымалася іх пераканаць пра патрэбу аднавіць пошукі. Яны прыязджаюць у наш раён ужо 9-га верасня ў панядзелак.
Але тут ізноў здарылася неспадзяванае. У пачатку жніўня я перажыў інфаркт міякарда і зараз пасля дзвюх перанесеных аперацый на сэрцы знаходжуся ў шпіталі ў Аксакаўшчыне. Па тэрмінах рэабілітацыі я ўжо ніяк не ўпісваюся ў іх працоўны графік. Адзінае, што мне атрымалася дамовіцца, каб яны пачалі свае працы ў Жухавічах, дзе таксама выявілі непахаваных салдатаў. Улічваючы сведчанні трэцяй сведкі, ёсць падставы пашырыць раён пошуку на метраў 10-20 далей ад дарогі. Але я баюся, што паўторыцца сцэнар 2017 года. Тым больш, што па папярэдняй інфармацыі прыедзе не восем салдатаў, як у мінулы раз, а ўсяго толькі трое.
Я вельмі доўга думаў, што можна зрабіць у гэтай сітуацыі? А што калі дапамагчы салдатам? Я не заклікаю да несанкцыянаваных раскопак, гэта НЕЗАКОННА! Усё можна зрабіць у рамках афіцыйнага мерапрыемства. Проста прыехаць у дзень раскопак і дапамагчы салдатам. Было б вельмі выдатна, калі б знайшлося хоць бы дзясятак неабыякавых і фізічна моцных добраахвотнікаў, жадаючых вярнуць з бяспамяцтва подзвігі абаронцаў нашай Радзімы.
З-за асаблівасцяў савецкага перыяду пра подзвігі гэтых салдатаў забыліся. Іх выжыўшыя баявыя таварышы таксама не дачакаліся ад роднай дзяржавы ні пенсій, ні юбілейных медалёў, ні пашаны. А многія магілы загінулых, як у гэтым выпадку, зраўнялі з зямлёй.
Чым больш знойдзецца добраахвотнікаў, тым большая імавернасць знайсці гэтыя могілкі. Далей можна проста пакінуць працу спецыялістам. Не абавязкова будзе варушыць усе салдацкія косткі. Дастаткова будзе пераканацца, што гэта пахаванне перыяду 1-й Сусветнай вайны, вызначыць прыкладныя межы могілкаў, усталяваць памятны знак і ўнесці гэты аб'ект у спіс воінскіх пахаванняў.
Калі нехта пажадае паўдзельнічаць у гэтай ганаровай справе -- паведаміце мне, калі ласка, у асабовік. На вялікі жаль з-за хваробы я сам не змагу паўдзельнічаць у гэтым, але я паспрабую зрабіць усё, што ў маіх сілах, каб у нас усё атрымалася. Гэта будзе хоць і запозненым, але выкананым абавязкам перад тымі, каму мы абавязаны жыццём.
І яшчэ: калі нехта тут жадае адкрыць спрэчку на тэму "а зачем тебе это нужно?", просьба -- адкрыйце сабе асабістую тэму і там абмяркоўвайце. А цяпер проста дайце зарубцавацца майму хвораму сэрцу.
Re: Забытое солдатское кладбище.
господи,сбавьте темп,ничто ,никуда не денетсяleani писал(а):а я застрял в больнице. В начале августа у меня случился инфаркт
Честность помогает найти настоящих друзей и настоящих врагов.
Re: Забытое солдатское кладбище.
[Как удалить дублирующее сообщение? Случайно отправил.