Недзе там ля рэчкі Можа...

[konan]

ну яшчэ есць 1 серыя.

сильно

[petrov725]

Цудоўна! Вельмі цудоўна! Прыемна чытаць на беларускай мове! Працягвай далей у тым жа духу

[НЕРУВИМОВИЧ.К]

Няхай глядзяць людзі, што капальнікі не такія зверы, як іх усюды малююць у СМІ, яны таксама маюць душу і любоў да сваёй краіны.

Усе так Спадар!Добра распавядаеце, алеж лепей не "капальнiкi" , а "скарбашукальнiкi" цi мабыць "краязнауцы -пашукоуцы".За "Родную Мову" мае вам вiтанне!А то зараз многа хто цураецца сваiх каранеу - бо не ведаюць хто яны i адкуль пашлi iх прозвiшчы...А Мова -е крывею Нацыi ,яе спадчынай пранесенай праз стагодзя.

[Nikolaidis]

Дзякуй за мову i за расповед, вельмi знаёмыя перажываннi.

[АндрЭйСкАрАхОд]

Земляки

[Аматар портэра]

Земляки

[Litwin]

Трэба дома бываць часцей, трэба дома бываць не госцем...Тады і тушняк з півасам на прыпыпынку не прыйдзецца есці.

[Аматар портэра]

Дык я б з задавальненнем,дык згарэла бацькова хата...

[Аматар портэра]

Цяжка, цяжка дабірацца да родных мясцін калі няма ўласнага аўто, але што ты зробіш, калі радзіма кліча... даўнавата ня быў...
Заплечнік есць, піва таксама, уперад!
Начная электрацыя разрывае начную чыгуначную бездань і пасля трох начных гадзін блукання па Барысаве нарэшце прыйшоў цягнік на Бобр.... Прыгажосць! На станцыі цішыня, толькі заліхваста пяюць птушкі, і ты застаешся сам насам , як быццам нікога вакол цябе няма і крочыш, крочыш на прыпынак аўтобуса праз прыгожанькі сасоннік. Яшчэ няма і шасці раніцы... Сам сабе ў думках усміхаюся, што на заводзе зараз пачынаецца працоўны дзень, грымяць станкі, а ты тут- у цішы леса! Хараство! Водпуск!
Узыход сонца над Бабром.



Раптам пачаўся дожджык! не бяда! Есць парасон, дый і дыхаецца пад дажджом лепей, хутка мяне чакае ўтульны прыпынак...


Дзе б у нас ня быў, усе дарогі вядуць у....

Традыцыйны перакус у чаканні аўтобуса

Ну вось, едзем на старэнькім аўтобусе. Ізноў звычаыныя сяляне едуць на працу ва Ўхвалу. Цікавая назва аграгарадка. Пэуна нехта з паноў ухваліў тут будаўніцтва мястэчка, і пісьмова яе зацвердзіў. Няма радасці ў вачах людзей, відаць вельмі шмат клопатаў на весцы, трэба і сваю гаспадарку даглядаць ды і падзарабіць грошай, але які зараз заробак ў калгаснікаў, слезы. Дый твары не па гадах нейкія састарэлыя, як на фотаздымках сялян пачатку 20 стагоддзя.
Дзякуй, кіроўца! Сам у мяне запытаў дзе зручней высадзіць. Зручней на могілках. Так. Трэба прыбраць на могілках маіх продкаў, хутка Радаўніца, на якую ў мяне не атрымаецца прыехаць. Леташняй Лістоты нападала будзь здароў, а травы колькі! Ну нічога ! Прыбяром, рукі есць, час есць, за працу!
Ну больш меньш па-людску стала. Дастаю набытыя раней кветкі, Некалькі хвілін стаю каля могілак і думаю пра тых сваякоў якія адышлі ў нябыт, але засталіся ў маей памяці. Вось дзядзька Валодзя... добры быў мужык! просты. любіў папрацаваць ды і чарку падняць. А весялун які быў... калі прыязджаў на веску дык усе жыхары збягаліся пагутарыць з ім каб крыху адпачыць ад працы ды пабавіць час. І танчыць любіў... Памятую, прывез ен агароджу ды і кінуў яе каля кладзішча, казаў, во як памру дык паставіце яе вакол маей магілы, фарбаваў яе, усе з яго па добраму смяяліся... Памер дзядзька, а агароджа валяецца ў сметніку побач. Не спатрэбілася, бо яе не хапіла б на яго жонку, маю цетку Аню, якая ляжыць побач...
Вось два старых крыжа. тут пахаваныя мой прадзед і прабабка. Нажаль не захаваліся нават фотаздымкі, глуш. Пахаваныя даўно, у 50-х, таму я іх ня ведаю. Магіла маей любай бабулі Насты... прывітанне, бабуля! Ты мяне даглядала з малечы і да сталасці. амаль кожнае лета прыязджаў да цябе ў веску спачатку з бацькамі, а потым адзін на вакацыі. Эх! Як мы тут адпачывалі! Была свая кампанія, была рэчка, вогнішча, сала, дыскатэкі, першае каханне... усе было ў гэтых мясцінах. Памятаю як ты заўседы хвалявалася дзе я, ці прыйшоў з дыскатэкі, ці не заблукаў у лесе па грыбах... прабач мяне. мая бабця, прабач.... і дзякуй, дзякуй за тое, што мяне выхавала, дзякуй за смачныя праснакі з печы, кулеш, бульбу з сцюдзеным малаком, за сакавітую нашу родную мову, якую я палюбіў на ўсё жыцце.
Побач дзед Андрэй. Нажаль ён памер калі я быў зусім малы і яго амаль не памятаю. У памяці узнікае пару карцінак. Малым нам падабалася жартаваць з дзеда, утворым што небудзь а ен пачне на нас крычаць і трасці кійком, аж барада калыхалася. Нам смешна, усе у рассыпную, ведаем, што дзед не дагоніць. Прабач, дзядуля, малыя былі , дуркавалі... З дзедам была цікавая гісторыя. Пазванілі аднойчы бацьку і сказалі што памер Андрэй. Ну усе ў смутку, купілі труну, вянкі і паехалі дзеда хаваць. Пад'язджаюць дахаты і бачаць- сядзіць дзед Андрэй на прызбачцы і піпку паліць.... Аказваецца пераблыталі... Сувязь тады была дрэнная таму у сельсавет больш ніхто не перазваніваў, не ўдакладняў, а на весцы і ўвогуле тэлефона не было. Усю гарэлку што купілі на хаўтуры выпілі за здароўе дзеда.
Ну і я вып'ю, за тое каб на тым свеце вам усім зямелька была пухам, каб Уладар дапамог вам... Бываце, мае любыя родзічы...
Прыгожа ў родных мясцінах.










Ну што ж, час яшчэ есць! Наведаю ка я мясцовую смалярню. Прадзираюся скроз зарослы лес і вось бачу ледзь бачную дарожку. Так, па мапе, па ей вазілі смалу, трэ паглядзець... Нажаль нічога цікавага па дарозе ды ў самой смалярне не знайшоў, акрамя мноства гукаў іржавага жалеззя, якое надакучыла выкопваць , ну акрамя хіба што такой меднай амялушкі

Сама смалакурня.

оххх...нешта я стаміуся...ноч не спаў... Усе, трэба зварочвацца, паабедаць, ды ў адваротны шлях. Падчас ужывання ежы да мяне прыблукалі абарыгены розных адценняў, кляшчоў не было заўважана.


Ну вось і ўсе. У Мінск! Быай родны край, спадзяюся што вярнуся сюды яшчэ і яшчэ. Усім аматарам добрых паходаў і цікавых прыгод! І на прыканцы, не забываем, што...

[Аматар портэра]

Жалеззя рознага было многа, толькі фоткаць лянотна было. Наступным разам буду усе жалеззе фоткаць каб многа было!